مسئله ظهور امام زمان از نگاه استاد مطهری
کوشش کنید فکر خودتان را در مسأله حضرت حجت با آنچه که در متن اسلام آمده تطبیق بدهید. غالب ما این مسأله را به صورت یک آرزوی کودکانه یک آدمی که دچار عقده و انتقام است درآورده ایم.
گویی حضرت حجت فقط انتظار دارند که کی خداوند تبارک و تعالی به ایشان اجازه بدهند که مثلا بیایند ما مردم ایران را غرق در سعادت کنند یا شیعه را غرق در سعادت کنند، آنهم شیعهای که ما هستیم که شیعه نیستیم.
نه، این یک فلسفه بزرگ جهانی است، چون اسلام یک دین جهانی است، چون تشیع به معنی واقعی اش یک امر جهانی است. این را ما باید به صورت یک فلسفه بزرگ جهانی تلقی کنیم.
وقتی قرآن میگوید: وَلَقَدْ کتَبْنا فِی الزَّبورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکرِ انَّ الْارْضَ یرِثُها عِبادِی الصّالِحونَ ،
صحبت از زمین است، نه صحبت از این منطقه و آن منطقه و این قوم و آن نژاد.
منبع: کتاب سیری در سیره ائمه اطهار، ص: 259
معرفی کتاب سیری در سیره ائمه اطهار:
بیان تحلیلی زندگی ائمه اطهار علیهم‌السلام موجب آن می‌شود که پیشوایان دینی به عنوان نمونه‌های انسان مافوق و نه مافوق انسان و الگوهای عینی برای حیات فردی و اجتماعی معرفی گردند. استاد شهید مطهری در این کتاب به این مهم پرداخته و حیات سیاسی اجتماعی تنی چند از ائمه معصومین را به ویژه از نظر کیفیت برخورد با مسئله خلافت و حکومت تجزیه و تحلیل نموده است. پیشوایان بزرگواری که در این کتاب معرفی شده‌اند عبارتند از: امام علی(ع)، امام حسن(ع)، امام حسین(ع)، امام زین‌العابدین(ع)، امام جعفر صادق(ع)، امام موسی کاظم(ع)، امام رضا(ع)، امام حسن عسکری(ع) و مهدی موعود (عج).
سفارش کتاب از انتشارات صدرا (مرکز نشر آثار استاد مطهری):
معرفی استاد شهید مرتضی مطهری
استاد شهید آیت‌الله مطهرى در ۱۳ بهمن ۱۲۹۸ هجرى شمسی مطابق با ۱۲ جمادى‌الاولى ۱۳۳۸ هجرى قمرى در قریه فریمان ـ كه اكنون تبدیل به شهرستان شده است ـ واقع در ۷۵ كیلومترى شهر مقدس مشهد در یک خانواده اصیل روحانی چشم به جهان گشود. پس از طىّ دوران طفولیت به مكتب خانه رفته و به فراگیرى دروس ابتدایی مى‌پردازد. در سن دوازده سالگی به حوزه علمیه مشهد عزیمت نموده و به تحصیل مقدمات علوم اسلامى اشتغال می ورزد. در سال ۱۳۱۵ علی رغم مبارزه شدید رضاخان با روحانیت و علی رغم مخالفت دوستان و نزدیكان، براى تكمیل تحصیلات خود عازم حوزه علمیه قم مى‌شود در حالی كه به تازگی مؤسس گرانقدر آن آیت‌الله حاج شیخ عبدالكریم حائرى یزدى دیده از جهان فرو بسته و ریاست حوزه را سه تن از مدرّسان بزرگ آن، آیات عظام سید محمّد حجت، سید صدرالدین صدر و سید محمّدتقی خوانسارى به عهده گرفته‌اند.
در دوره اقامت پانزده ساله خود در قم از محضر مرحوم آیت‌الله بروجردى (در فقه و اصول) و امام خمینی رحمه الله (به مدت دوازده سال در فلسفه ملاصدرا و عرفان و اخلاق و اصول) و مرحوم علامه سید محمّد حسین طباطبایی (در فلسفه: الهیات شفاى بوعلی و دروس دیگر) بهره می گیرد. قبل از هجرت آیت‌الله بروجردى به قم نیز استاد شهید گاهی به بروجرد مى‌رفته و از محضر ایشان استفاده مى‌كرده است. استاد مطهرى مدتى نیز از محضر مرحوم آیت‌الله حاج میرزا على‌آقا شیرازى در اخلاق و عرفان بهره‌هاى معنوى فراوان برده است. از اساتید دیگر ایشان می توان از مرحوم آیت‌الله سیدمحمّد حجت (در اصول) و مرحوم آیت‌الله سیدمحمّد محقق داماد (در فقه) نام برد. وى در مدت اقامت خود در قم علاوه بر تحصیل علم، در امور اجتماعى و سیاسى نیز مشاركت داشته و از جمله با فدائیان اسلام در ارتباط بوده است.
در سال ۱۳۳۱ در حالى كه از مدرّسین معروف و از امیدهاى آینده حوزه به شمار مى‌رفت به تهران مهاجرت مى‌كند. در تهران به تدریس در مدرسه مروى و تألیف و سخنرانیهاى تحقیقى مى‌پردازد. در سال ۱۳۳۴ اولین جلسه تفسیر انجمن اسلامى دانشجویان توسط استاد مطهرى تشكیل مى‌گردد. در همان سال، تدریس خود در دانشكده الهیات و معارف اسلامى دانشگاه تهران را آغاز مى‌كند. در سالهاى ۱۳۳۷ و ۱۳۳۸ كه انجمن اسلامى پزشكان تشكیل مى‌شود استاد مطهرى از سخنرانان اصلى این انجمن است و در طول سالهاى ۱۳۴۰ تا ۱۳۵۰ سخنران منحصر به فرد این انجمن مى‌باشد كه بحث هاى مهمى از ایشان به یادگار مانده است.
