دو یادآوری مهم در مورد حادثه کربلا از زبان استاد مطهری
1. فلسفه عزاداری سیدالشهداء(ع)
پیشوایان دین از زمان پیغمبر اکرم(ص) و ائمه اطهار(ع) دستور اکید و بلیغ داده‌اند که باید نام حسین بن علی(ع) زنده بماند. گفتند نگذارید این حادثه فراموش بشود چون حیات و انسانیت و شرف شما بستگی به این حادثه دارد. پس ترغیب کردند به این که مجلس عزای حسینی را زنده نگه دارید. اما متأسفانه عده‌ای این فلسفه را نشناختند و خیال کردند همین قدر که مردمی آمدند و نشستند و یک گریه‌ای را نفهمیده و ندانسته کردند، دیگر کفاره گناهان است.
منبع: کتاب حماسه حسینی، ج 1 / ص 78 و 79
2. آسیب‌شناسی مجالس عزاداری
عده‌ای آمدند گفتند گریه بر امام حسین(ع) ثوابش آن قدر زیاد است که از هر وسیله‌ای برای این کار می‌شود استفاده کرد. حالا این گریستن روی چه فلسفه‌ای است، کاری به آن ندارند. گفتند دستگاه امام حسین(ع) از دستگاه دیگران جداست؛ اگر اینجا دروغ گفتی، جعل و تحریف کردی، شبیه‌سازی کردی، به تن مرد لباس زن کردی، هر گناهی که اینجا کردی بخشیده است!
منبع: کتاب حماسه حسینی، ج 1 / ص 79 و 80
چه باید کرد؟
باید فلسفه قیام حسینی مکرر در منابر گفته شود، فلسفه عزاداریها گفته شود، همان اثر و منظور حاصل شود که امام زین‌العابدین و امام باقر و امام صادق و امام کاظم علیهم‌السلام توصیه می‌کردند و «کمیت«ها و «دعبل خزاعی»ها به وجود می‌آمد و آثاری بر مرثیه‌گویی آنها مترتب بود. باید کاری کرد که احساسات مردم و عشق و علاقه مردم نسبت به حق تیزتر شود و نسبت به باطل مطلقاً احساسات نفرت‌آمیز داشته باشند.
لطفاً پیشنهادها و نظرات اصلاحی خود را درباره این پست با ما در میان بگذارید.