تفکر یکی از استعدادهای انسانی است که باید آزاد باشد تا بتواند شکوفا شود و موجب رشد و تکامل انسان گردد. اما عقیده ناشی از علت یا علل روانی، اجتماعی، خانوادگی و… است و ریشه در وجدان و باطن آدمی ندارد. بسیاری از عقاید بشر ناشی از یک سلسله عادتها، تقلیدها و تعصبهاست و نه اندیشه و تفکر آزاد، و در حکم زنجیرهایی هستند که به دست و پای بشر بسته شده‌اند. وظیفه متفکران و مصلحان این است که با عادات و سنتهای غلط موروثی که در ذهن و ضمیر انسانها رسوب کرده و جلوی رشد و تکامل آنها را گرفته، به روش منطقی و سنجیده مبارزه کنند و راه را برای تفکر صحیح و تکامل بخش باز کنند.
برای توضیح بیشتر به کتاب «آینده انقلاب اسلامی ایران»، ص 38-41 مراجعه نمایید.
